Update transitie: Hoe staat het bij…Amsta

Update transitie: Hoe staat het bij…Amsta

Het transitiejaar 2021 is voorbij. In dat jaar zijn belangrijke stappen gezet om te komen tot een gezamenlijk landelijk dekkend Doelgroep Expertisenetwerk voor de doelgroep Korsakov. Maar hoe hebben organisaties het ervaren? Welke stappen zijn gezet en hoe verlopen de visitaties? Deze keer kijken we mee bij Amsta.

Clustermanager Korsakov Monique Bal en Karin Bosch, programmamanager Innovatie & Ontwikkeling, zijn twee blije dames. De visitatie door de commissie is op 21 januari geweest en de uitkomsten waren vooral positief. Ze kijken dan ook met een tevreden gevoel terug op het afgelopen jaar waarin hard werk is verzet. “Het is het allemaal waard geweest.”

Elkaar beter maken

Monique weet precies te vertellen wat voor Amsta de reden is geweest om deel te willen nemen aan het transitietraject naar Doelgroep Expertisecentrum. “Ons doel als Amsta is om met elkaar de beste zorg voor onze cliënten te bieden. Daar werken we onderling hard aan. Kern daarbij is om continu te kijken naar hoe het beter kan voor de mensen waar we zorg voor bieden. In de samenwerking met andere organisaties kunnen we dat landelijk neerzetten zodat op landelijk niveau alle mensen met Korsakov zo goed mogelijk geholpen worden. De meerwaarde van het traject was dus niet alleen om goede zorg te bieden, maar ook om samen kennis te delen en de ander, maar ook jezelf, daardoor beter maken. Van die kennis profiteren ook mensen uit de regio die misschien niet bij Amsta verblijven, maar die we wel kunnen ondersteunen.”

Eén plus één is drie

Zo gezegd zo gedaan. Het afgelopen jaar werden werkgroepen werden opgericht, samenwerking gezocht en kennis gedeeld en opgehaald bij collega-instellingen. “Die wisselwerking is heel mooi geweest”, zegt Karin. “Het is een intensief en waardevol jaar geweest. Het overleggen gebeurde door corona veelal via Teams. Best intensief, maar het heeft eigenlijk heel goed uitgepakt. Het waardevolle zit vooral in de kennis die gedeeld werd via de werkgroepen. Dat maakte dat het hele transitiejaar een jaar was met een stip op de horizon, een doel waar je naartoe werkt. Die manier van werken vond ik erg prettig. Ook de uitwisseling van vragen was fijn. Het aan andere zorginstellingen vragen hoe zij met bepaalde uitdagingen omgaan. Van zo’n open insteek leer je allemaal, maar dan moet ook wel iedereen er hetzelfde instaan. Gelukkig was dat het geval.” Een bijkomend maar zeer belangrijk resultaat is dat de uitwisseling die Amsta nu met de andere netwerken heeft, veel natuurlijker aanvoelt. “Je pakt veel sneller de telefoon om even met een collega te overleggen. Eerder zouden we dat misschien niet zo snel gedaan hebben. Omdat je elkaar al kent kun je meteen de diepte in. De contacten zijn dus intensiever geworden. Door dat overleg krijg je een concentratie van kennis waar als mensen met Korsakov van profiteren. Eén plus één is drie.”

Complimenten

Terugkijkend op 2021 is er eigenlijk maar één ding dat anders had gemogen, zo zegt Karin lachend. “Corona. Dat heeft wel roet in het eten gegooid maar we zijn daar allemaal heel goed mee omgegaan. Ik vind dat het KKC een groot compliment verdient omdat ze het in deze periode zo strak hebben aangestuurd. Ook de transitiecoaches verdienen een pluim. Ze kijken als ciritical friend mee en hebben de tijdslijn uitstekend bewaakt.”

Visitatie

Op 21 januari kwam de Visitatiecommissie online langs bij Amsta om de resultaten van al dat harde werk te beoordelen. Een spannende dag die gelukkig prima verliep, zo vertelt Karin. “Het was leuker geweest als het live was geweest maar we hebben het goed opgepakt met filmpjes van bewoners en afdelingen. Zo’n filmpje laat misschien nog wel beter zien wat er gebeurt op een afdeling dan wanneer je er echt rondloopt. Ook hadden we interviews met managers.” De commissie reageerde enthousiast, vertelt Monique. “Half februari krijgen we het eindrapport maar de terugkoppeling was heel mooi. We ademen cliënt- en mensgerichtheid uit en steken boven het maaiveld uit. Dat is mooi om te horen toch! Het scholingsaanbod en de manier waarop we scholing in de organisatie verankeren was daarvan een voorbeeld, net als de cliëntparticipatie in de vorm van huiskamergesprekken. Ze waren kort gezegd erg blij met de manier waarop onze visie van het zoveel mogelijk zelfstandig houden van de cliënten, in de praktijk uitpakt.”