Boek: Zorg in woorden - Verhalen over Korsakov die raken, verbinden en inspireren

Boek: Zorg in woorden - Bianca Verbeek (2025) 

Wie in de hoofden van bewoners wil kruipen, moet soms eerst stil zijn. Luisteren. En dan pas schrijven. Dat is precies wat Bianca, zorgcoördinator bij Liberein (Enschede), de afgelopen jaren deed. Haar korte, scherpe verhalen laten zien dat mensen met het syndroom van Korsakov boven alles gewoon mensen zijn, met humor, verdriet, eigen gewoontes en een uniek verhaal. Eerst verschenen die verhalen op LinkedIn; nu komen ze samen in een boek. 

We spraken Bianca over haar boek.

Je werkt al lang in de Korsakov-zorg. Hoe lang precies, en wat doe je? 
“Ik werk inmiddels 17 jaar bij Liberein, de laatste jaren als zorgcoördinator. Ik coördineer het zorgproces, coach collega’s, begeleid nieuwe medewerkers en sta óók gewoon op de vloer. Breed dus - en uiteindelijk eindverantwoordelijk voor het zorgproces op de groep.” 

“Ik wil dat mensen anders gaan kijken” 

Waarom moest dit boek er komen? 
“Door de vooroordelen. Nog vaak hoor je: ‘Eigen schuld, dikke bult.’ Alsof iemand niet ziek was geworden als hij ‘maar niet gedronken had’. Het is veel complexer. Iedereen kan in het leven dingen meemaken. Een vitamine B1-tekort kan bijvoorbeeld ook ontstaan na een maagverkleining of door ernstig zwangerschapsbraken. Ik wil dat lezers zonder oordeel kijken en met dit boek laten zien: achter het label ‘Korsakov’ schuilen vooral gewone mensen. Mensen met een levensverhaal, met wensen en met waardigheid. Dit boek geeft hen een stem.” 

Wanneer besloot je jouw ervaringen op papier te zetten? 
“Tijdens de coronaperiode had ik opeens meer tijd om stil te staan bij alles wat ik meemaakte. Ik ben toen begonnen met schrijven. Gewoon kleine stukjes, korte verhalen. Eerst deelde ik die op LinkedIn. De reacties waren positief en ik kreeg de opmerking dat ik hier iets mee moest doen. Dat was eigenlijk het begin van dit boek.” 

“Bewoners zien het vaak heel anders” 

Hoe reageren bewoners op jouw verhalen? 
“Als de bewoners op mijn locatie het boek zouden lezen, zouden ze waarschijnlijk zeggen: ‘Wat een onzin, zo zie ik het helemaal niet!’ Dat heeft alles te maken met het ontbreken van ziekte-inzicht. Hun beleving is vaak heel anders dan de mijne. Toch vind ik het belangrijk dat hun stem en ervaring - hoe gefragmenteerd ook - doorklinkt in de verhalen.” 

Is het boek ook iets voor mensen die twijfelen over werken in de Korsakov-zorg? 

“Juist. Ik zeg altijd: alleen ‘het lijkt me leuk’ is niet genoeg. Het werk is mooi én pittig. Bewoners hebben structuur, veiligheid en vertrouwde gezichten nodig. Continuïteit dus. Mijn boek geeft een realistisch beeld: als het bij je past, kun je hier lang en met plezier werken. En misschien nog wel belangrijker: het laat zien dat onze bewoners niet alleen een diagnose zijn. Het zijn mensen die willen lachen, boos kunnen worden, blij kunnen zijn, net als ieder ander. Dáár draait het uiteindelijk om.”

Hoe reageerde je omgeving toen ze hoorden dat je een boek schreef? 
“Best grappig: ik had het eigenlijk aan niemand verteld, alleen 1 collega wist ervan. Pas toen de promolink naar het boek rondging, kreeg ik ineens een appje van mijn vader: ‘Heb jij een boek geschreven?’ Voor mij was het een beetje mijn eigen projectje. Ik hoefde er niet per se mee in de schijnwerpers te staan.” 

Wanneer kun je het boek lezen? 

• Pre-order: vanaf nu via deze link, daarna te koop via de bekende boekenadressen
• Uitgiftedatum: 10 oktober 2025
• Inkijkpagina: via deze link kun je alvast twee pagina’s bekijken (zie inkijk) 

“Ik hoef er geen likes of Ferrari’s voor,” lacht Bianca. “Ik wil vooral dat bewoners gehoord worden- en dat mensen zien hoe mooi dit werk kan zijn.”