Deze standaard is bedoeld voor professionals in de tweedelijnszorg die in hun werk te maken krijgen met mensen bij wie mogelijk het syndroom van Korsakov1 aan de orde is. Richtinggevende documenten om deze diagnose te stellen ontbreken en zelfs de benaming is in de internationale literatuur niet eenduidig. Termen als Wernicke-Korsakoff syndrome, Alcohol-related Dementia en Persistent Amnestic Disorder worden afwisselend gebruikt. Er kan door dit alles een ongewenste variatie in diagnosestelling ontstaan en het bemoeilijkt het toewijzen van de juiste behandeling of zorgvoorziening. Een Korsakovpatiënt is geen dementerende oudere en stelt andere eisen aan de kwaliteiten van zorgprofessionals.
De standaard heeft als hoofddoel de diagnosticering van het syndroom van Korsakov te formaliseren. Daarbij zij opgemerkt dat diagnostiek in zijn algemeenheid veel meer omvat dan een enkelvoudige classificatie. Diagnostiek is op de eerste plaats bedoeld als opstap om de patiënt de geëigende professionele hulp en/of zorg te bieden en dan bij voorkeur op zo kort mogelijke termijn. De randvoorwaarden waaraan het diagnostisch proces volgens onze standaard moet voldoen, gelden dus niet voor de diagnostiek die het behandelings- en zorgaanbod van de patiënt dient. Zo wordt in de standaard een aanzienlijke abstinentieperiode aanbevolen die in de praktijk niet altijd haalbaar zal zijn.
Het vertrekpunt voor deze diagnostische standaard is de DSM-IV classificatie van het syndroom van Korsakov als Persisterende Amnestische stoornis door Alcohol (APA, 1994).